- praeditus
- praeditus, a, um [prae + datus]
[st2]1 [-] avec abl. : doté de, doué de, pourvu de, qui a, qui possède.
[st2]2 [-] avec dat. : préposé à, qui préside à.
* * *praeditus, a, um [prae + datus] [st2]1 [-] avec abl. : doté de, doué de, pourvu de, qui a, qui possède. [st2]2 [-] avec dat. : préposé à, qui préside à.* * *Praeditus, pen. corr. Id est habeo. J'ay.\Quid faceret illa aetate praeditus. Cic. Ayant tel aage.\Amentia praeditus. Cic. Hors du sens.\Animo et sensibus praeditus mundus. Cic. Ayant ame et sens.\Audacia praeditus. Cic. Hardi.\Authoritate praeditus et miseria. Cic. Qui est en authorité.\Cupiditate singulari praeditus homo. Cic. Fort convoiteux.\Iudicio minus firmo praeditus. Cic. Legier d'esprit.\Magistratu summo praeditus vir. Cic. Qui est en souverain Magistrat.\Medicamentis praeditum cornu. Plin. Qui ha vertu medicinale, Qui porte medecine.\Natura immortali praeditus. Lucret. Immortel.\Paruis opibus ac facultatibus praeditus. Cicero. Qui n'est pas fort riche.\Spe optima praeditus. Cic. Qui ha tresbonne esperance.\Studio venandi vel pilae praeditus. Cic. Qui aime la chasse, ou le jeu de paulme.
Dictionarium latinogallicum. 1552.